Тибқи ин ҳамин модда
Иттиҳоди аврупо ба Суд оид ба Ҳуқуқи Инсон мебошад, ки аз ҷониби мақоми байналмилалии адолати судӣ дар чӣ шумо метавонед пешниҳод даъват ба муқобили Давлат, ки дар поймол кардани ҳуқуқи кафолатдор Тақозо дар бораи ҳимояи Ҳуқуқи Инсон (инчунин, Бо Протоколҳои 1, 4, шаш ва 7), ратифицированной дар чил Кишварҳо, аз ҷумла ба ИталияВақте, ки шаҳрванди чунин мешуморад, ки Давлат поймол яке аз ӯҳдадориҳои взятых ҳангоми имзои Конвенсияи аврупо оид ба ҳифзи Ҳуқуқи Инсон, метавонад муроҷиат намояд, ки дар аврупо ба Суд оид ба Ҳуқуқи Инсон. Аввалин чизе, ки лозим аст, ин ба фиристодани нома (ба маќсад мувофиќ аст бо мактуби фармоишӣ. r.), ишора ба вайрон кардани он, ки шумо ният доранд, хабар диҳад, ба ин суроға: нома метавонад тартиб шахсан аз шаҳрванд, бе риояи махсус формальностей ва бе ерии адвокат (ҳатто агар пайдо мешавад, ки имконияти машварат бо ҳуқуқшинос). Дар нома бояд намоиш ба таври мухтасар мавзӯи шикоят зикр намудем, чӣ гуна ҳуқуқи кафолатдор Тақозо, поймол аз тарафи давлат. Ғайр аз ин, шумо зарур аст, ки шаҳрванд хабар медиҳад, ки қарори қабулшуда дар Он зарар аз мақомоти ҳокимияти давлатӣ, зикр намудем, ки барои ҳар як аз ин таърих ва мақомот, ки барои додани шарҳи ҳоли таъминоти онҳо (дар сурати, агар шумо мехоҳед, ки ба додани ҳуҷҷатҳое, тавсия дода мешавад, ки талоши нусхаи асноди ва нусхаи аслии, бо дарназардошти он, ки ҳуҷҷатҳои фиристода баргардонида намешаванд). Суд, дар ин шаҳрванд, инчунин мефиристад варақаи барои апелляции ба истеҳсол ва таслим дар се нусха таҳия гардида, дар давоми шаш ҳафта аз лаҳзаи гирифтани огоҳинома (ҳатто агар -умуман, - низ қабул шикоят баъди ба охир расидани мӯҳлати). Хеле муҳим аст, ки ба мӯҳлати дар мақола. сию панҷ Конвенсияи, ки иҷозат муомилот дар иттиҳоди аврупо Суд танҳо пас аз буданд намерасад ҳамаи шаклҳои шикоят миллӣ ва, дар ҳар сурат, дар мӯҳлати на дертар аз шаш моҳ аз рӯзи қабули қарори ниҳоӣ, вақте ба худ палестинской ҳокимияти миллӣ. Бояд таъкид кард, ки, бинобар устоявшейся амалияи Суд, вақте ки шумо барои апелляцию дар Страсбургский Суд ба талабномаи зиеда-дар бораи давомнокии расмиети мутобиқи моддаи. на наебад истифодаи раванди бо арт. 35, ки гуфта мешавад, ки Суд метавонад равона танҳо, ки:"пас аз буданд намерасад ҳамаи дохилии воситаҳои ҳифзи ҳуқуқӣ"ва"дар давоми шаш моҳ, сар дар санаи баровардани ниҳоии". Ғайр аз ин, судя дар Страсбурге, дар ҷудо карда, чун дар системаи судӣ вуҷуд надорад ягон жуброни фитотерапия зидди зиеда-давомнокии ҷараени дар суд Миллӣ, муқаррар шуда буд, ки агар нелепо, агар шаҳрванд бояд мунтазир бошед, ки барои ин қарор аст, дар ниҳояти кор, пеш аз он ки шумо метавонед ба додгоҳ барои вайрон кардани принсипи"мӯҳлати қобили қабул". 35 Суд отклоняет масъалаҳои анонимные, ки қаблан расмотренных е фош дигар нусхаи байналмилалӣ тафтишот е танзими, ва онҳое, ки масъалаҳое, ки дорои далелҳои нав нисбат ба экземплярами, аллакай пешниҳодҳои. Ҳамин тавр, Суд эълон неприемлемой ягон дархост, ки совместима бо Тақозо ва е назар аст, беасос. Гарчанде, ки дар санадҳои расмӣ забонҳо Суд мебошанд, англисӣ ва фаронсавӣ, ки апелляция метавонад составлена ба яке аз забонҳои расмӣ Кишварҳои-иштирокчиени (ҳамин тариқ, ҳатто дар италия) баъд аз он ки Суд эълон приемлемой шикоят, ба ҷои он, истифодаи истисноии аст ва забони англисӣ ҳатмӣ мегардад, агар аризадиҳанда хоҳад буд, дуруст истифода бурдани забон, ки дар он буд, сформулирован додгоҳ. Мутобиқи моддаи сию чор Конвенсияи, инфиродӣ шикоят ба Суд пешниҳод кардан мумкин аст, аз ягон шахси воқеӣ, ки ба ягон ташкилоти ғайридавлатии е ягон гурӯҳи шахсони инфиродӣ, ки ба имон, ки бошад, вайрон кардани ҷабрдида аз тарафи Давлат яке аз ҳуқуқҳои эътирофшудаи дар Конвенсияи мазкур е дар он протоколҳои. Ҳамон арт сию чор пешбинї менамояд, ки ба Баланд договаривающиеся Тараф (яъне Давлати) вазифадор нест, сабаби фаъолияти номатлуби ӯ шаванд дар ҳама гуна роҳ, татбиқи ин ҳуқуқ, ки шумо ба қарор шикоят аврупо Суд. Ҳуқуқҳои эътирофшудаи дар ҳамин Конвенсия, ки чӣ гуна хуб первостепенны Инсон синтезируются ба воситаи рӯйхати мавод дар фасли I Конвенсияи (дар ин ҷо иқтибос аз оддӣ, балки барои маҳдуд намешавад): њуќуќ ба њает, манъи шиканҷа, манъи рабства ва маҷбурӣ меҳнат, ҳуқуқ ба озодӣ ва дахлнопазирии шахсӣ, ҳуқуқ барои баррасии адолатноки судӣ гардад, принсипи сифр crimen sine lege, ҳуқуқ ба эҳтироми хусусӣ ва оиладорӣ, озодии фикр, виҷдон, дин, изҳори ақида хабардор намуданд, калисоҳо ва ассотсиатсия, ҳуқуқи издивоҷ кунанд, ҳуқуқи самараноки воситаҳои ҳифзи ҳуқуқӣ дар назди нусхаи миллии, манъи табъиз, манъ сӯиистифода аз ҳуқуқ. Расмиети дар вмкб дар Суд аст, ки кушода, вале пеш талаботи махсусдошта, Палата е Палатаи Калон метавонанд барои қабул кардани қарор дар идома барои закрытыми дверями, дар ҳоле ки баъзе муҳокимаи судӣ е дар давоми тамоми давомнокии раванди.
Ва талаб таъин ҳуқуқӣ дар дастгирии ҳуқуқӣ таҷрибаи дар яке аз договаривающихся Кишварҳо ва дар назар аст, ки системаи кӯмаки ҳуқуқӣ барои неимущих.
Таъин судьей-докладчиком, ки бо назардошти апелляцию ки метавонад талаб намояд, ки аз муроҷиаткунанда заруриро тавзеҳот, ки ба баррасии ин масъала. Ҳамин тариқ, докладчик омода намудани гузориш, ки мефиристад е се нафар аъзои Кумита ва е Рақами вобаста ба, - шикоят неприемлемой е допустимо. Дар Ҳуҷраи, эътироф шикоят приемлемой, ӯ ҳуқуқ дорад, ки ба пешниҳод тарафњои тасаввур дигар унсурҳои нав ҳуҷҷатҳо, инчунин хотираи навишта. Гӯшу садо аз тарафҳо аст, ҳатман, ба андозае, ки дар Ҳуҷраи инчунин метавонед, ки гузаштан аз он ба суръат дар вақти мурофиа аз рӯи парванда. Баъзан рӯй, ки сабаби, ба ҷои он, ки ба разворачиваться пеш аз Рақами хоҳад баррасӣ Бузург палатаи: он рӯй танҳо дар сурати муроҷиат кардан, агар он ба миен ҷиддӣ масъалаи оид ба тафсири Конвенсия е протоколҳои ба он, е дар ҳолате, ки агар қарор оид ба парванда метавонад ба ҳоким дар мухолифат бо қарори қаблан выданную. Самти Калонтар Суд ҷой дошта метавонанд, ҳамчунин бо дархости яке аз тарафҳо, ки дар давоми се моҳ аз рӯзи баровардани қарори палатаи дар ҳолатҳои истисноӣ. Дархост, бинобар ин, пешниҳоди ба ҳайати мушовараи иборат аз панҷ судяҳои Суди олӣ, ки ин объектҳои муомилот, агар он ба миен ҷиддӣ масъалаи оид ба шарњ е истифодаи Конвенсияи. Њамоно, ки масъалаи созревает барои он, ки қарори Суд вынесет қарори аксарияти аъзои худ дар ҳама ҳолат, ҳар як судя, принимавший иштирок дар баррасии парванда, ҳуқуқ дорад замима ба ҳоким намоиши худ шарҳи инфиродӣ bom (дар суханронии е совпадающие). Ҳукм аз Бузургтарин палатаи аврупо Суд оид ба Ҳуқуқи Инсон мегардад ниҳоӣ. Ба ҷои ин, нисбати ҳукм, произнесенные аз одноместных Палатаи табдил окончательными баъд аз он гузаштааст, мӯҳлати пешниҳоди шикоят, яъне, чун гузашт аз се моҳ бо произношением, бе, ки, агар шумо як апелляцию дар Калон, ба Ҳуҷраи. Доварии рақамҳои табдил окончательными ҳатто"агар ҳайати мушовараи Палатаи Калон отклоняет прошение дар бораи самт сформулирован тибқи мақола. 43"(арт чилу чор Конвенсияи Аврупо)"в) номи президент ва дигар судяҳо, ки медиҳанд, рақами мисли канслери ва канслери афзуд, бисериҳо, ба ғайр аз ин, бояд тартиб дода, ба забони англисӣ ва е дар фаронса,"ба истиснои ҳолатҳое, ки қарори диҳад қарори суд дар ду расмӣ забонҳо". Ғайр аз ин, арт 76 Регламентҳои Нав муќаррар менамояд, ки"вақте касе, сказанные, судӣ қарор доранд дастрас барои ҷомеа шуд. Ихтисосї қарорҳои аврупо Суд мебошад, ки имконияти насб кардани ҷуброни зарари моддӣ ва маънавӣ, мебошем, ки даъвогар, тавассути як"одилона қонеъ потерпевшей тарафи"дар сарбории Кишвар, ки нарушил Конвенсия, зеро муқаррароти моддаи. 41:"агар Суд эълон мекунад, ки шуда, ба ҷои вайрон кардани Конвенсия е протоколҳои ба он ва агар интерком ҳуқуқ Баланд договаривающейся Ҷониби имкон намедиҳад, пурра, ислоҳ кардани оқибати чунин қонуншиканӣ, чи Суд, вақте ки ин рӯй дод, одилона қонеъ потерпевшей тараф.".
